مقایسه سبک فرزندپروری مادران کودکان با و بدون لکنت زبان: یک مطالعه مورد- شاهدی

چکیده زمینه و هدف:. لکنت زبان یک اختلال تعاملی است. نحوه ارتباط والدین با کودکان قوی ترین عامل موثر بر الگوهای تعاملی خانواده محسوب می شود. از آنجایی که پیشرفت هر کودکی در فراگیری زبان، از ترکیب پیچیده تاثیرات زیستی محیطی حاصل می شود لذا تصمیم بر آن گرفته شد تا پژوهشی با هدف مقایسه سبک فرزندپروری مادران کودکان با لکنت زبان و مادران با کودکان بدون لکنت در شهرهای گناباد و تربت حیدریه در سال 91 انجام گردد روش تحقیق: مطالعه حاضر از نوع مورد شاهدی است. از طریق نمونه گیری در دسترس از میان کودکان مدارس ابتدایی گناباد و تمامی کودکان مراجعه کننده به مراکز گفتار درمانی گناباد و تربت حیدریه 60 کودک مبتلا به لکنت زبان به عنوان گروه مورد و 120 کودک بدون لکنت با استفاده از نمونه گیری تصادفی به عنوان گروه شاهد انتخاب شدند با این شرط که از نظر محل سکونت ، جنس و سن، با گروه مورد همسان باشند. فرم گردآوری اطلاعات و پرسشنامه سبک فرزند پروری بامریند توسط مادران تکمیل شد. داده ها با استفاده از نرم افزار spss و آزمون های کای اسکوئر،t مستقل ،کروس کالوالیس ومن ویتنی و رگرسیون چند گانه تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: میانگین نمرات سبک فرزندپروری مقتدرانه، سهل گیر و مستبدانه در گروه مورد به ترتیب 8/3+3/41 و 8/3+9/25 و 2/7+2/29 و در گروه شاهد2/4+5/42 و1/4+4/26 و 6/5+7/25 بود. اختلاف معنی داری در میانگین نمرات سبک مستبدانه دو گروه وجود داشت (02/0>p). در سبک مقتدرانه و سهل گیر تفاوتی مشاهده نشد. نتیجه گیری:میانگین نمره سبک فرزندپروری مادران کودکان با لکنت زبان بیشتر از مادران با کودکان بدون لکنت بود. بنابراین درنظرگرفتن سبک فرزندپروری وتاثیر آن در درمان لکنت زبان و بررسی سایر عوامل مرتبط توصیه می گردد